Można powiedzieć, że stoczyłam walkę o przetrwanie

O 15 wyszłam z kol na dwór. A o 18:30 miała iść do domu. O DZIWO DZIŚ NIE BYŁA GŁODNA! Ale wyszłyśmy z domu o 19 bo szukałyśmy trochę tak jakby zeszytu, ale i lało więc no  
Ale w końcu wyszłyśmy. LAŁO JAK Z CEBRA~! Ja miałam świeżo umyte i obcięte włosy (w piątek) a tu tak leje że.. Nie miałam kaptura.. Ale poszłam Agatę trochę odprowadzić. Często biegłyśmy. Tak szybko że.. Całe mokre byłyśmy... Moja bluza tylko była o dziwo sucha! Odprowadziłam ją trochę jakby do szkoły i powiedziała żebym się wracała. Powiedziałam że ok i zawróciłam. Biegłam jak oszalała, serce o mało mi nie wysiadło, Nie miałam zbyt daleko, ale.. Dobiegłam w końcu do klatki prawie nie widziałam na oczy, jakbym płakała gorzkimi łzami. Otworzyłam szybko drzwi od klatki. Tu już mogłam odetchnąć. Sapałam jak... Nie mogłam złapać tchu. Całą twarz i włosy miałam mokre.. Weszłam schodach do domu. Przywitał mn mój Piesek Antoś. Ja padłam, prawie, że tak powiem. Sapałam dalej i nie mogłam prawie nic powiedzieć, Antoś się patrzał zdezorientowany. Zdjęłam bluzę i buty, przytuliłam Pieska i poszłam się napić..